Michele Fedrigotti

Ukończył z wyróżnieniem klasę fortepianu i klawesynu, a także kompozycji i dyrygentury w

mediolańskim Konserwatorium Muzycznym. Prowadzi różnorodną i intensywną działalność jako pianista,

kompozytor, dyrygent i pedagog. Jego repertuar fortepianowy jest bardzo szeroki, specjalizuje się jednak w

dziełach F. Chopina oraz w improwizacji.

W latach 1976-1995 był kierownikiem katedry fortepianu w Szkole Muzycznej w Mediolanie. Od

1995 wykłada na uczelniach wyższych (Lecce, Piacenza, Ferrara, Mediolan, Aleksandria). Od 1997 do

sierpnia 2008 był dyrektorem ds. artystycznych i naukowych w Accademia Vivaldi w Locarno.

Współpracował z wieloma instytucjami muzycznymi we Włoszech i za granicą – między innymi:

Teatro alla Scala, i Pomeriggi Musicali, l’Angelicum, Uniwersytet Katolicki w Mediolanie, Teatro La Fenice

w Wenecji, Festiwal Dwóch Światów w Spoleto, Teatro Comunale w Bolonii, Teatro Comunale we Florencji,

Opera w Genui, Teatro Regio w Parmie, Muzyczna Jesień w Como, Teatr Narodowy w Warszawie,

Teatr Wielki w Poznaniu, Orkiestra Symfoniczna Radia i Telewizji Rumuńskiej w Bukareszcie, Orkiestra

Filharmonii Czeskiej w Pradze, Mołdawska Orkiestra Narodowa, Royal Philarmonic Orchestra w Londynie,

Telethon w Szwajcarii.

Brał udział w wielu realizacjach i prawykonaniach dzieł współczesnych kompozytorów, takich jak: L.

Abatangelo, L. Chailly, F. Battiato, C. Galante, M. Tutino, R. Cacciapaglia, D. Lorenzini, L. Einaudi, E.

Morricone, A. Nidi, A. Nunez Allauca, G. Pio, T. Rinesi. Jest autorem dzieł symfonicznych i kameralnych

oraz kantaty Chrystus i Sędziowie (1987). Pisze także muzykę teatralną i filmową (między innymi do filmów

takich jak La vita che vorrei, reż. G. Piccioni (2004), Un’ora sola ti vorrei (2004), Per sempre (2005), reż. A.

Marazzi, oraz do miniserialu telewizyjnego Giuseppe Moscati, l’amore che guarisce, reż. G. Campiotti).

Jako pianista uczestniczył w spektaklach baletowych we współpracy z Włoskim Towarzystwem

Baletowym Carli Fracci oraz z Teatro alla Scala. Pracował także przy spektaklach teatralnych (Teatro Gioco

Vita w Piacenzy, TAM, Teatro Due w Parmie), z aktorami (Edmonda Aldini, Moni Ovadia, Ferrucio Soleri)

oraz z wokalistami (F. Battiato, Alice, Giuni Russo).

Brał udział w wielu realizacjach i prawykonaniach dzieł współczesnych kompozytorów, takich jak: L.

Abatangelo, L. Chailly, F. Battiato, C. Galante, M. Tutino, R. Cacciapaglia, D. Lorenzini, L. Einaudi, E.

Morricone, A. Nidi, A. Nunez Allauca, G. Pio, T. Rinesi. Jest autorem dzieł symfonicznych i kameralnych, a

także kantaty Chrystus i Sędziowie (1987). Pisze również muzykę teatralną i filmową (m.in film La vita che

vorrei, reż. G. Piccioni (2004), Un’ora sola ti vorrei (2004), Per sempre (2005), dokumenty A. Marazziego,
oraz miniserial telewizyjny Giuseppe Moscati, l’amore che guarisce, reż. G. Campiotti).

Często angażuje się w produkcje dedykowane dzieciom – napisał muzykę do spektakli Teatro Gioco

Vita w Piacenzy (Pepè e Stella (2006) Ranocchio (2009), Chien bleu (2010)). Wraz z A. Tavolazzim i C.

Sinigaglią pracował nad muzyką na Sette veli intorno al re (Sony Music 2004). Jest to płyta CD dla dzieci i

rodziców, z której część dochodu przeznaczona została na cele charytatywne, między innymi na wioski

dziecięce w Tybecie.

W 2009 roku założył propagujące kulturę muzyczną Towarzystwo Muzyczne Kairòs, którego jest

dyrektorem.

Z okazji obchodów dwusetnej rocznicy urodzin Chopina w roku 2010, poza recitalami

chopinowskimi, wziął udział w produkcji Teatru Wielkiego w Poznaniu En attendant Chopin. Spektakl ten

grany był ponad trzydzieści razy w Poznaniu i Wielkopolsce, a także za granicą – w Hawanie, Buenos Aires,

Montevideo oraz w Santanderze.